10 oktober 2014
Openheid, zomaar een kaart, zomaar een dag. De eerste dag op de Casa begonnen met een lach.
Op weg naar de tipi van Casa la Suerte via de slingerwegen door de bergen met ruines in de verte.
Met de warme ontvangst van twee lieve mensen, een fijnere ontmoeting kon ik me niet wensen.
En niet te vergeten: de Woef! van Lizzy!
Ik voelde; ik ben hier op een plek met een mooie missie.
Een plek met ruimte voor Yoga met een lach, een plek voor meditatie in je eigen kracht.
De plek waar ik in stilte leerde te zijn , en waar ik letterlijk de smaak en de zwaarte ervoer van 1 rozijn.
Waar Yoganidra mij in diepe ontspanning bracht,en waar ik leerde te leven vanuit mijn eigen pracht.
Waar de kat, de boom en de cobra een diepere betekenis kregen, en ik yoga ging beleven.
Waar werkelijk alle zintuigen werden geprikkeld, want aah wat heb ik lekker gesmikkeld.
Een plek waar de liefde voelbaar is,de stilte hoorbaar en de maan zo mooi zichtbaar is.
Waar je echt de rust kunt vinden, die je innerlijke onrust doet verblinden.
Wat was het mooi…. wat is het fijn,om een week je pure zelf te kunnen zijn.
Op zo’n mooi plekje, met Lilian,Jacques en Lizzy…. en Overbeet met dat gekke bekje.
Dank jullie wel voor de mooie wijsheden. Al ligt deze week straks ver in het verleden.
De Casa blijft me altijd bij ! Dankbaarheid, zomaar een kaart, zomaar een dag. Een kaart die ik altijd onthouden mag.
Astrid